Edebiyat

Yine Çöktü üstüme bir hüzün, Karşı koyduğum duruşum beni yıktı. Benimki kıyıya vuran deniz yıldızı çaresizliği, Beni tekrar denizime atacak bir el arıyorum. Denizim sensin, Bazen dalgalı Kimi zaman durağan. Bir çok gizli hazine barındırır derinliklerin. Keşfedilmemiş, dokunulmamış... Seni seyre çıkanların niyetini bilir gibisin. Mevsimlere aldırmadan, Fırtınalar kopartırsın dalgalar yükseltirsin. Ama en çok yıllara, hadiselere inat bir karşı duruşun var. Hiç mi değişmezsin? Gözlerin... Gözlerinde ki mevsim neden sonbahar? Boş ver... Benim yüreğimde kış. Sensiz üşüyorum. Sıcaklığının bir benzerini bulduğumu sandığım yürekler Meğerse sahte gülüşlerden koca bir derya imiş. Sen gibi gülene kocaman bir hayret ediş vaat ediyorum. Sanmasınlar bir aşk kırıntısına mazhar olacaklar. Yıllar... Çok uzun yıllara ihtiyacımız var. Kıyısına vurduğun  yüreğimdeki izleri silmek için. Öyle kolay mı yüzyıllardır gözlerinin deryasında dolaştıktan sonra karaya ayak ba...

Ve böylelikle, umut etme kabiliyetimizi aldılar elimizden, Ne diyeyim, dilerim ihtiyacı olan birine gidiyordur bizden çaldıkları umut Dünya adaletsiz çocuk! Dünya zorba... Zaman her şeyin ilacı olmayabiliyor. Zamanla değişmesini umduğumuz yada mutlaka değişmesi gerektiğine inandığımız bazı şeyler aynı kalabiliyor. Mesela sevmek asla değişmez. Her zaman birilerini sever ve birileri tarafından sevilirsin. Mesela nefret etmek asla değişmez. Yada özlemek, üzülmek, aşık olmak... Hayatın temel dinamiklerini oluşturan bu ve buna benzer bir çok muhtelif duygu yada düşünce zaman içerisinde belki şekil değiştirir ama özünde hep aynıdır. Örneğin asker annesi olan biri evladını askere gönderince ondan 3-4 yıl bazı zamanlar 7 yıla yakın haber alamazmış. İşte bu özlemdir sevgili kardeşim. Aşık olmak bir haftada 4 kere nargile cafede buluşup fotoğraf çekilmek değilmiş mesela eskiden. Bir bakış, bir gülücük, belki de küçük bir dokunuş aşkmış... Az ama öz yaşanırmış senin ...