AĞLATMAYIN ANNEMİ

Yeter ki annem ağlamasın. Nelere göğüs gerdim de iki damla da kayboldum ve ezildim. Derin derin içlenir insan. Yaşlar yanaklara değil yağmur olup üstüne boşalır. Ne yârinin gözyaşına ne kardeşin ne de başkasınınkine benzer Annen ağladı mı her şey durur, herkes susar. Sen susarsın. Kursak olur en büyük liman. Her limana boşalan çöpler gibi gider diyemediklerin. Orada birikir. Acıkınca annene nasıl koştuğunu hatırla. Büyüdükçe annene koşmaz başka yerlerde yersin de doydum sanırsın Bir annen bilir salçalı ekmeği nasıl özlediğini Büyüdükçe kirlenir ve doyar insan. Ağlatmayın annemi. Kendisi için değil senin için kurar en güzel hayallerini Belki bir kara tahtanın önünde öğretmen, Belki bir beyaz önlük içinde doktor olarak düşler seni En içten dualar sana edilir de sen duymazsın Eşin hayırlısı, paranın helali, ekmeğin kursaktan geçeni Vatana, millete faydalı ol ister sadece Belki bir sınır karakolunun gece nöbetinde elinde soğuk kabza, Belk...